door Janneke Bregman | 12 augustus 2020 | Lichtpuntjes
Vakantie is voor mij altijd ook even wennen aan de vrijheid. Ik heb er naar uitgezien om een paar weken afstand te nemen van mijn werk in het verpleeghuis. Het was intensief en soms op het randje van mijn kunnen. Het is goed om nu even gewoon ‘te zijn’. Maar de lege...
door Janneke Bregman | 17 juni 2020 | Lichtpuntjes
Vieren is de volheid beleven Het berichtje wat binnenkomt, terwijl ik eten sta te koken, dringt langzaam tot me door. “Alle bewoners zijn negatief getest. Ons verpleeghuis is Coronavrij” Na 2 ½ maand te worstelen met dit virus in huis, voelt het bijna onwerkelijk. Ik...
door Janneke Bregman | 30 mei 2020 | Lichtpuntjes
Foto: Mijn opa droogt hier de tranen van mijn broer. Als ik aan een goede trooster denk, dan denk ik aan mijn opa. Als wij moesten huilen, pakte mijn opa zijn grote witte zakdoek en droogde je tranen. Hij wuifde het verdriet niet weg, maar zei: “Kijk zei hij, hier is...
door Janneke Bregman | 16 mei 2020 | Lichtpuntjes
Hoe doe je dat toch, de dood aan de kant schuiven, als je thuis komt na een dag waarin hij weer zo hard om zich heen sloeg? En lieve bewoners knakten als breekbare takken van een boom. Het kruipt onder mijn huid, het grijpt me bij de keel, het nestelt zich in mijn...
door Janneke Bregman | 23 april 2020 | Lichtpuntjes
Tranen in de tram Op de terugweg naar huis komen opnieuw de tranen. Niemand die het ziet, want het is stil in de tram. Een onwerkelijke stilte op dit tijdstip. Een rust die de storm in mij aanwakkert. Alles in mij spreekt het tegen en toch moet ik me eraan houden....
