Gisteren hoorde ik op de radio dat de fabrieken in China weer draaien. En dat de luchtkwaliteit boven Peking weer even desastreus is als voor de coronacrisis. ‘s Avonds zag ik op tv hoe een Zwitserse gletsjer ingepakt werd met folie om zo te voorkomen dat de sneeuw smelt voor de toeristen. De moed zonk me in de schoenen. Gaan we echt terug naar dit ‘normaal’?
In Volkskrant magazine werd historicus Rutger Bregman gevraagd hoe we optimistisch kunnen blijven in corona-tijd. In zijn antwoord maakt hij een onderscheid tussen optimisme en hoop. Waar optimisme suggereert dat het allemaal wel goed zal komen, gaat hoop over de mogelijkheid tot verandering en roept het je op in actie te komen.
Want door alle ellende heen, brengt deze crisis toch ook inzichten. We zijn volkomen van het pad af met onze chartervluchten voor een paar tientjes, kuikentjes die door een versnipperaar gaan omdat ze geen economisch nut hebben, en al die idiote terrasbranders op de Goudse markt.
Ik moet denken aan het nummer Turn Turn Turn van de Byrds, geïnspireerd op het Bijbelboek Prediker: alles heeft zijn tijd. Het nummer eindigt met de woorden ‘A time for peace, I swear it’s not too late’, en daarmee voegt het iets toe aan de woorden van Prediker. Het nummer is geschreven in de jaren ’60 door Pete Seeger , een muzikant uit de protestgeneratie, met de overtuiging dat je dingen kunt veranderen.
Dit is niet de tijd voor optimisme, maar de tijd voor hoop en actie.