Viruszestig
‘Dus je bent vandaag viruszestig geworden.’ Zo bedoelde de ander aan de telefoon het niet, maar zo klonk het in mijn oren wel. Kun je nagaan, hoezeer je geest besmet raakt met Covid-19, ook al ben je er fysiek vrij van.
Op nog meer manieren liet het virus zijn invloed gelden op mijn verjaardag. Als cadeau was al in februari de nieuwe ACSI-campinggids voor Europa aangeschaft, met kortingskaart voor veel campings in het voor- en naseizoen. Maar voor onze vroege vakantie is deze gids met kaart inmiddels waardeloos geworden.
Een derde gevolg was, dat we de kinderen niet thuis op bezoek konden ontvangen om de verjaardag te vieren.
Ik zal het weten dat ik viruszestig ben. Tegelijk realiseer ik me dat de gevolgen voor mij tot op heden maar zeer beperkt zijn gebleven. Voor een vroege vakantie kan ik in eigen land in een huisje ook goed terecht. Voor het verjaarsbezoek hebben we de rollen maar eens omgedraaid: wij hebben onze drie kinderen, die verspreid in het midden van het land wonen, bezocht voor een traktatie en een praatje op afstand. En dat was eigenlijk heel gezellig. En wie weet wat de campinggids in het naseizoen nog kan betekenen.
In veel gevallen maken de beperkingen ons vindingrijk. Het goede zit niet in groter en verder en mooier. Waardering voor het kleine maakt het kleine waardevol.
Op de achtergrond hoor ik woorden van Jezus: ‘de laatsten worden de eersten’, en: ‘wie zichzelf vereenvoudigt is groot in Gods oog.’
Zo wordt ‘viruszestig’ weer ‘vierenzestig’ en hoor ik er het woord ‘vieren’ in.
Bert Loonstra