Zomaar iemand
Het was in de jaren zeventig. We woonden met onze ouders in het noorden van Israël en gingen naar Jeruzalem om de processie van Palmpasen mee te maken. Mijn zusje en ik stonden tussen de mensen langs de kant van de weg. Het was druk, iedereen keek vol verwachting naar de komst van de optocht. Uit een zijstraatje kwam een Palestijnse man, rijdend op een ezeltje, een doek op het hoofd en een grote zak graan achterop. ‘Daar komt ie, daar komt ie!’ riep mijn zusje enthousiast. Niemand keek, de mensen wachtten op iets anders. En ik legde mijn zusje uit dat de man op de ezel zomaar iemand was. Nu, jaren later, denk ik dat ze gelijk had, mijn zusje. Want misschien is de kans wel groter dat we Jezus ontmoeten waar we hem niet verwachten: in de marge van de samenleving, tussen de regels van ons bestaan en juist in ‘zomaar iemand’.
Joyce Schoon