Zonlicht
Zonlicht rafelend door de takken
Zonlicht vreemd verdeelt in vakken
Vallend als bundels op het gras
Vallend als tekens waarin ik las
de omvang van de scheuren
waardoor God kijkt naar het aards gebeuren
En gevangen in zo’n kier
bevond zich een heel klein dier
Verblind richtte het zich op
en met een schuin gehouden kop
scheen het wel te willen zeggen:
“God, zou u uw aandacht even kunnen verleggen?”
Peter Noordhoek