‘North American Field Song’ van The Innocence Mission
Zonder muziek, zonder mooie liedjes kan ik niet. Zeker niet in deze spannende en onzekere tijden. De laatste weken draai ik vaak liedjes van The Innocence Mission. Waarom? Omdat hun muziek zo helemaal voor nu is, voor deze angstige en onzekere tijd.
Iemand noemde hun muziek eens ‘kamerfolk’. Het grappige is dat veel van hun liedjes ook thuis zijn opgenomen, gewoon in de kelder of aan de keukentafel. Dat geeft het iets intiems. Het past ook helemaal bij deze tijd van quarantaine en ‘stay at home’. Het clipje heeft ook iets van een home video, maar dan zonder grappen en grollen. Ik doel op de eenvoud en de huiselijkheid, die je hier tegemoet komt.
Het liedje zelf is ook een voorbeeld van eenvoud. De pianoakkoorden zijn niet virtuoos, maar wel helemaal raak. En dan die stem van Karen Peris… Ze is als balsem voor de ziel, als een hand op het gebogen hoofd, als het oog van de storm.
Vooral dit liedje zit al weken in mijn hoofd en het gaat er niet meer uit. Ik vind dat niet erg. Sterker nog, ik zie het als een zegen, als een knipoog van Boven:
No one can be so embarrassed as me,
I say to these trees,
I walk with my head down.
Across the morning, the beautiful air,
I will be aware
My Father is there
And stay calm…
Kees van den Berg, dominee van de Pauluskerk