Liedje van hoop: ‘Carry the Weight’ (Live from Quarantaine) van Denison Witmer
De coronacrisis trekt diepe sporen in de muziekwereld. Dan denk ik allereerst aan artiesten die door het virus overleden. In de tweede plaats zagen ook velen hun optredens in het water vallen.
Tegelijk zie je ook allerlei nieuwe initiatieven ontstaan. Het meest opvallend zijn de ‘Quarantaine-optredens’, waarbij bandjes en artiesten vanuit hun eigen huis hun songs – soms in een vierdelig scherm – de wereld inslingeren. Daar zitten pareltjes bij.
Neem de Amerikaanse singer-songwriter Denison Witmer. Op 18 maart slingerde hij al zijn eerste liedje via Facebook het wereldwijde web op. Eerlijk schrijft hij daarbij dat hij eigenlijk niets diepgaands te zeggen heeft over deze vreemde tijden, maar dat het spelen en delen van muziek hem geconcentreerd houdt. Vandaar…
Toch is het niet toevallig precies het liedje Carry the Weight. Dat liedje stamt oorspronkelijk uit 2008. Er bestaan intussen wel drie verschillende versies van. Zoek maar eens op Youtube of Spotify. De tekst is veelzeggend, juist ook anno 2020: ‘Carry the weight of your brother/Carry the weight of your sister (…) Carry the weight of your father/Carry the weight of your mother (…) Carry the weight of your neighbor/Carry the weight of a stranger (…) Carry the weight of each other/Carry the weight of another.’
Dat is alles bij elkaar een behoorlijk gewicht, maar Witmer zingt er wel eerlijk bij: ‘I’m not afraid to say I don’t know what to do.’ En juist dit is zo passend en troostvol in deze coronatijd. Het is zoveel, waar moet je beginnen?! Wat moet je doen?! Wat is het dan fijn als zo’n zanger jou begrijpt en je vanuit zijn huiskamer toezingt: ‘doe maar wat je kunt.’
Het is geen gelikt filmpje geworden. Omdat het met een smartphone is opgenomen, zie je aan beide zijden van die brede zwarte randen. Witmers gitaar valt half buiten beeld. Het interieur is kaler dan kaal. De gordijnen op de achtergrond zijn slordig dichtgetrokken voor het tegenlicht. Maar wat zingt Witmer het intens! Hij heeft z’n ogen gesloten, alsof het een gebed is. Misschien is het dat ook wel.
Kees van den Berg, dominee van de Pauluskerk