Nu we ons bevinden in de Stille Week denk ik regelmatig terug aan een reis die ik ongeveer anderhalf jaar geleden maakte naar Israël, samen met een groep geweldige mensen. Jeruzalem was de plek van: ‘Hier ergens is het allemaal gebeurd…’ Als christen door Jeruzalem lopen doet iets met je. Je zou bijna je schoenen van je voeten doen, er hangt iets heiligs in de lucht. In het hele land trouwens. Nu we richting Pasen gaan komen de plekken waar de verhalen zich afspeelden weer tot leven in mijn gedachten. Elke dag van de Stille Week past bij weer een andere plek in of rond Jeruzalem.
Vandaag is het Witte Donderdag. Op deze dag staat de laatste maaltijd die Jezus samen met zijn vrienden, zijn leerlingen, vierde centraal. Een laatste moment van rust, voordat de storm losbreekt. Jezus dient zijn leerlingen door hun voeten te wassen. Daarna eten ze samen. Na de maaltijd volgen een eenzame worsteling in de tuin van Gethsemane en Jezus’ arrestatie, wat uiteindelijk uitloopt op zijn dood aan het kruis. Witte Donderdag vind ik een dag van schrap zetten voor de storm. Er hangt wat in de lucht, maar wat precies is niet voor iedereen duidelijk. Misschien ligt daar de link met de zweem van heiligheid die we in Jeruzalem ervoeren. Je voelt dat er belangrijke dingen zijn gebeurd, eeuwen geleden, maar ook in het nu. Bij Witte Donderdag horen de stad, de tuin van Gethsemane en de Olijfberg. Plekken die vertrouwd waren voor Jezus en zijn leerlingen, maar waar je ook stil kunt worden en eenzaam kan zijn, zoals Jezus dat was op die plekken.
In het hier en nu zoek ik de stilte op die daar voelbaar was, om een moment te nemen om te beseffen wat er allemaal gebeurde, wat er in het nu gebeurt en wat ons (mogelijk) nog te wachten staat. Een moment om nieuwe hoop te vinden en uit te delen aan de mensen om me heen, omdat ik nog steeds geloof dat het goed komt!
Marleen Eijkelboom